Πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου, στο γραφείο του διορισμένου από την Χούντα Γκιζίκη μαζεύτηκαν οι Κανελόπουλος, Αβέρωφ, Μαύρος, Νόβας, Ζολώτας, Γαρουφαλιάς και Μαρκεζίνης. Με εξαίρεση τον Μαύρο, αρχηγό της ΕΚ, οι υπόλοιποι είναι τα στελέχη της δεξιάς, οι δυο τελευταίοι μάλιστα χουντικοί. Ο Γκιζίκης κάνει σαφές ότι δεν πρόκειται να βγει κανείς από το δωμάτιο αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση. Αλλά και οι αστοί πολιτικοί διστάζουν να αναλάβουν σε μια τόσο κρίσιμη περίσταση. Μια προσπάθεια για κυβέρνηση Κανελόπουλου - Μαύρου αποτυγχάνει και απλά θα κάτσουν να περιμένουν τον Καραμανλή που έρχεται εσπευσμένα από το Παρίσι.
Δεν ήταν δυνατόν όμως να δεχτεί ο λαός σαν «αποκατάσταση της δημοκρατίας» τον ερχομό του ηγέτη της δεξιάς, του στηρίγματος του μετεμφυλιακού κράτους, του εμπνευστή των εκλογών της βίας και της νοθείας. Η επιβολή της λύσης Καραμανλή στον λαό ήταν έργο των ρεφορμιστών. Με αντάλλαγμα τη νομιμοποίηση των κομμάτων της και τη συμμετοχή τους στο πολιτικό παιχνίδι, η αριστερά έδωσε απόλυτη πολιτική κάλυψη στη λύση Καραμανλή και ζήτησε από το κίνημα να τον στηρίξει. Η φράση του Θεοδωράκη «Καραμανλής ή τανκς» δείχνει τον ιστορικό εκβιασμό των ρεφορμιστών προς τον λαό.
Η Piazza, λόγω της επετείου της μεταπολίτευσης σας παρουσιάζει την ταινία ντοκιμαντέρ η οποία αναφέρεται στην δίκη των πραξικοπηματιών της 21ης Απριλίου του 1967. Προβάλλονται ντοκουμέντα από την εν λόγω δίκη με τις απολογίες του Παπαδόπουλου, του Αγγελή, του Πατακού κ.ά. Ο σκηνοθέτης ενδιάμεσα απ' τις σκηνές της δίκης παραθέτει ιστορικά ντοκουμέντα που φανερώνουν πως φτάσαμε στην Χούντα του 1967 (μεταξικό καθεστώς, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, δίκη Μπελλογιάννη, δολοφονία Λαμπράκη κ.ά.). Από τον φακό περνάνε σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές εκείνης της ταραγμένης περιόδου όπως ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Γεώργιος και ο Ανδρέας Παπανδρέου, η Μελίνα Μερκούρη και πολλοί άλλοι. Πρόκειται για ένα πολύ καλό ιστορικό ντοκιμαντέρ που παραχωρεί στην κρίση του θεατή πρωτογενές ιστορικό υλικό προς μελέτη. Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον Θεοδόση Θεοδοσόπουλο. Η μουσική είναι του Γιώργου Γιαννουλάτου με βασική ερμηνεύτρια την Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Κυκλοφόρησε το 1981. piazzadelpopolo
Η επέτειος της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα!
Μια φράση που 36 χρόνια μετά ακούγεται ως οξύμωρη και ειρωνική τουλάχιστον στη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Με χαρές και πανηγύρια,μόλις κατέρρευσε το χουντικό καθεστώς υπό το βάρος της προδοσίας της Κύπρου,ο Ελληνικός λαός υποδέχτηκε το σωτήρα "εθνάρχη" Κωνσταντίνο Καραμανλή στις 24 Ιουλίου του 1974.
Το σύνθημα Ε-Ε-ΕΡΧΕΤΑΙ!!! δονούσε την ατμόσφαιρα.
Πομπές και παράτες για έναν Καραμανλή που την κοπάνησε με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης το 1963,όταν κατάλαβε πως θα χάσει τις επερχόμενες εκλογές,αφήνοντας τη χώρα να φτάσει μέσα από περιπέτειες στην Απριλιανή δικτατορία.Ο ίδιος ηγέτης την ξανακοπάνησε για την προεδρία της Δημοκρατίας αυτή τη φορά,όταν κατάλαβε πως χάνει οριστικά τις επικείμενες εκλογές του 1981.
Στα χρόνια που κυβέρνησε,αυταρχικά υπό τη σημαία της ΝΔ,με μια απίστευτη "σοσιαλμανία" κρατικοποίησε τα πάντα,από Ολυμπιακή μέχρι Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και Ναυπηγεία Σκαραμαγκά!!!
Στη συνέχεια εμείς,ο ίδιος περήφανος λαός ζητωκραυγάζαμε την Αλλαγή που ευαγγελίζονταν ο σοσιαλιστής πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Αντρέας Παπανδρέου.
Πράγματι η Αλλαγή συνετελέσθη,κάποιες ελευθερίες στο λαό,κάποιες φράσεις του τύπου "Περήφανα και Τιμημένα γηρατειά",η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης,κάποιες αυξήσεις (η περίφημη ΑΤΑ για τους παλιούς) και μια μορφή συμμετοχής και του απλού πολίτη στο τσιμπούσι.Βασική προϋπόθεση βέβαια να είσαι εγγεγραμμένος σε τοπικές και κλαδικές οργανώσεις του κόμματος!
Τα κομματικά στελέχη τώρα πια μπορούν να κάνουν και δωράκια στους εαυτούς τους με τις ευλογίες του προέδρου,αρκεί να μην είναι μεγάλο το ποσόν!!!
Οταν το πλιάτσικο κορυφώθηκε,στη δεύτερη τετραετία της Δημοκρατικής Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ και της Μιμής,με το σκάνδαλο Κοσκωτά άλλος σωτήρας από τα παλιά βγήκε στο προσκήνιο.
Υστερα από ένα μπαράζ εκλογικών αναμετρήσεων στο μεσοδιάστημα του βρώμικου 89 και της συγκυβέρνησης ο Εφιάλτης του 65 έγινε επιτέλους πρωθυπουργός το 1990,έστω και με την ψήφο του Κατσίκη.Στα τρία χρόνια που κυβέρνησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πρόλαβε να ξεπουλήσει την κρατική περιουσία και να συνεχίσει την Αποκατάσταση της Οικογενειακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Επανέκαμψε ο ερωτευμένος Αντρέας για να παραδώσει στον αντιστασιακό βομβιστή-καθηγητή Κωνσταντίνο Σημίτη το 1996.
Στην οκταετία του μακροβιότερου πρωθυπουργού λίγο έλειψε η διαφθορά και η διαπλοκή να εισαχθούν ως μαθήματα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο!
Οι κομπίνες του Χρηματιστηρίου,των Ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων και των μεγάλων έργων εν όψη των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 συν τις μίζες από οποιαδήποτε προμήθεια του δημοσίου θα μείνουν ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία του τόπου.
Ωσπου το Μάρτη του 2004 ήρθε ο πρώτος πρωθυπουργός που μίλησε για Νταβατζήδες,για πάταξη της διαφθοράς και επανίδρυση του κράτους.
Το ότι αυτά τα σπουδαία ελέχθησαν μια και μοναδική φορά σε μαγαζί όπου καταναλώνεται και οίνος είναι τελείως συμπτωματικό.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο νεώτερος δεν πρόβαλε να ξαναμιλήσει,τον έπνιξαν τα σκάνδαλα δικών του ανθρώπων και το 'βαλε στα πόδια αφήνοντας μια οικονομία στον πάτο του πηγαδιού και μια διαπλοκή που είχε υποκαταστήσει το ρόλο του κράτους.
Κι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου,τον Οκτώβρη του 2009,την αποκατάσταση της Οικογενειακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα ανέλαβε να συνεχίσει ο υιός της κυρίας Μαργαρίτας Αντρέα Παπανδρέου ο Γεώργιος ο δεύτερος!
Ο άνθρωπος που διατυμπάνιζε αριστερά και δεξιά πως "ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ" κι εννοούσε ο αθεόφοβος τα λεφτά που είχαν αρπάξει οι "σύντροφοι" σοσιαλιστές και τα τσακάλια της ΝΔ από το Βατοπέδι,τη Ζήμενς και λοιπές δραστηριότητες.
Κι εξακολουθούμε σήμερα να μιλάμε για Αποκατάσταση της Δημοκρατίας και τα πολιτικά κόμματα να στέλνουν μηνύματα για την επέτειο.
Για ποια Δημοκρατία μιλάμε;
Εχουμε έξι νεκρούς σε διάστημα μόλις δυόμισι μηνών από ενέργειες παρακρατικών ομάδων.
Μιλάμε για Δημοκρατία που ευημερούν οι λίγοι και πεινάνε οι πολλοί.
Μιλάμε για Δημοκρατία την ώρα που οι άνεργοι κοντεύουν το ένα εκατομμύριο και τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Μιλάμε για Δημοκρατία την ίδια ώρα που οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται αλλά οι άνθρωποι της εξουσίας διατηρούν τα κεκτημένα τους.
Την ίδια ώρα που το σύστημα της Υγείας βρίσκεται στην εντατική και η εισφορο-φοροδιαφυγή έχει καταστεί εθνικό μας σπορ.
Την ίδια ώρα που η εγκληματικότητα έχει φτάσει στο απροχώρητο,στο κέντρο της πρωτεύουσας φοβάσαι να κυκλοφορήσεις ακόμα και τη μέρα.
Οι βόμβες,οι σφαίρες κι οι μολότοφ κάνουν βόλτες με το Μετρό κι ανά πάσα στιγμή κάνουν μπαμ.
Τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια κλέβουν το δημόσιο χρήμα,δεκάδες ονόματα ακούγονται στις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής κι όμως στη φυλακή δεν έχει πάει ούτε ένας.
Μόνο τον κακομοίρη τον Τσοβόλα έβαλε ο Μητσοτάκης φυλακή από εκδικητικό μένος!
Και παρ' όλα αυτά μετράμε και γιορτάζουμε 36 χρόνια από την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Αυτοί που είχαν ασελγήσει στο κορμί της πριν τη Χούντα επέστρεψαν και την ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΑΝ. Καιρός να βγει στη σύνταξη το γερασμένο πολιτικό μας σύστημα που με βάση τη διαφθορά και τη διαπλοκή μας οδήγησε στη Δημοκρατία των ολίγων,της ασυδοσίας και της ατιμωρησίας.
Αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν στα Δημοκρατικά ιδεώδη θα πρέπει να βάλουν πλάτη ν' αλλάξουν βασικοί κανόνες του κοινοβουλευτικού μας πολιτεύματος.
Δεν μπορεί οι ελεγχόμενοι να είναι ταυτόχρονα και ελεγκτές με τη φάμπρικα των αναποτελεσματικών,πολυέξοδων και χρονοβόρων Εξεταστικών Επιτροπών της Βουλής.
Ας καταργηθεί επιτέλους ο νόμος περί ευθύνης υπουργών,που μοναδικός σκοπός του είναι να παρέχει κάλυψη στους παράνομους.
Ας πάρει σάρκα και οστά ο όρος ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην εφημερίδα, πριν από την κλασική άδεια της θερινής ραστώνης. Που σημαίνει- σε απλά ελληνικά ότι κλείνω στον υπολογιστή το αρχείο των «ΝΕΩΝ» μέχρι τον Σεπτέμβρη και αφήνω σταθερά ανοιχτό το αρχείο της τηλεοπτικής σειράς. Αυτό για μένα σημαίνει «διακοπές» τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια...
Μια ανάσα βδομαδιάτικη είναι η καλύτερη τιμή που μου κάνει πια η ζωή μου...
Δεν γκρινιάζω...
Υπάρχουν και χειρότερα...
Υπήρχαν και καλύτερα... Και το κακό είναι ότι τα θυμάμαι... Οπως τα θυμόμαστε όλοι. Διότι η μνήμη αυτού του λαού- εκτός από ασθενής- είναι ΚΑΙ επιλεκτική...
Και θυμόμαστε... Τα καλοκαίρια που οι παραλίες, το χάραμα, έπαιρναν το εκτυφλωτικό χρώμα του οινοπνεύματος. Θυμόμαστε τις θάλασσες με φύκια, αχινούς και πεταλίδες (τις ξεκολλάγαμε υπομονετικά με το σουγιαδάκι)... Χωρίς πλαστικά ποτήρια να επιπλέουν, χωρίς την αποθέωση του βλακώδους καταναλωτισμούμεταμφιεσμένη σε άχρηστα υποπροϊόντανα ξεβράζεται στην άμμο...
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ έναν ουρανό χωρίς όζον, έναν ήλιο χωρίς καρκίνο, ένα μπλε ολόλαμπρο χωρίς ρύπους, νέφη, καυσαέρια...
Θυμόμαστε μια Ελλάδα με βαθιές εισπνοές... Εισπνοές που- σαν αποσκευές - μας ακολουθούσαν τους μήνες του χειμώνα. Τους μήνες της δουλειάς, των σπουδών, της καθημερινότητας, της φθοράς, του «κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια»... ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ παιδιά που κλωτσάγανε το τόπι στις αλάνες... Θυμόμαστε τις ίδιες τις αλάνες... Θυμόμαστε το κουτσό στα τετράγωνα πλακάκια των πεζοδρομίων... Το σχοινάκι, το κυνηγητό και το κρυφτό...
Θυμόμαστε ευτελή- κι όμως πολύτιμα- παι χνίδια: το μικρό αυτοκινητάκι, τον μολυβένιο στρατιώτη, την ξεμαλλιασμένη κούκλα, το διαλυμένο επιτραπέζιο που του λείπανε τα μισά πιόνια και τα αντικαθιστούσαμε με χαλίκια...
ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ γέλια και καβγαδάκια και έρωτες παιδικούς, πλην αβυσσαλέους... Θυμόμαστε μαμάδες να βγαίνουν την ώρα του φαγητού και να μας μαζεύουν... Θυμόμαστε τα παγωτά ξυλάκια, τον πασατέμπο, το θερινό σινεμά της γειτονιάς... Θυμόμαστε την ίδια τη γειτονιά...
Θυμόμαστε... Εμείς, τα παιδιά «με το γρατσουνισμένο γόνατο»... Η μυρωδιά του οινοπνεύματος που έτσουζε πάνω στην πληγή, το ιώδιο- παράσημο μιας γενιάς που γνώρισε την παιδική ηλικία... Και την κουβαλάει μέσα της... Σαν την πληγή απ΄ το γρατσουνισμένο γόνατο... Σαν το τραύμα που έκλεισε... Αλλά μια τόση δα, σχεδόν αόρατη, ουλή πάντα θα στο θυμίζει...
Και οι νύχτες διάσπαρτες από ράντζα που μέτραγαν τα αστέρια... Ετσι κοιμόταν ο κόσμος τότε. Χωρίς κλιματιστικά, χωρίς κλειδωμένες πόρτες, χωρίς αμπαρωμένα παράθυρα... Με ένα τρανζιστοράκι να τους νανουρίζει απαλά... Και το πρώτο φως της μέρας να τους χαϊδεύει το νυσταγμένο πρόσωπο...
Τι γράφω- τι περιγράφω σήμερα;
Μια άλλη εποχή, μια άλλη χώρα, έναν άλλο πλανήτη, μια άλλη στρατόσφαιρα; Η επιλεκτική μου μνήμη έχει τρυπώσει στα αρχεία του υπολογιστή και δεν λέει να με αφήσει σε ησυχία.
Κι αυτό το «θυμάμαι» πονάει... Οπως κάθε τι που είναι ακόμα ζωντανό, ακόμα υπαρκτό, ακόμα «παρών και τα πάντα πληρών». Κι αν οι βαθιές ανάσες κρύβονται σε επώδυνες αναδρομές, αξίζουν τον κόπο... Νομίζω...
«Σπάνια όταν προσπίπτει η θάλασσα στα πόδια μου Και μου ζητάνε οι αφροί συγγνώμη Διαλυόμενη τότε, είναι η αλήθεια συγκινούμαι...
Πόσο να κρατήσει ο θυμός;
Δεν το έκανε εκ προμελέτης η ρηχότητα που είμαστε.
Ούτε μας έδωσαν γραπτή την παρουσία τους τα βάθη.
Και ξεδίνω λιγάκι...
Ακομπανιάρω τους λουόμενους Στο αδελφωμένο ασματίδιο της επίπλευσης». Κική Δημουλά, «Τα πάτρια όρη» Καλό καλοκαίρι- όπου, όπως το βρούμε...
Με βαθιές ανάσες- όπου, όπως τις βρούμε... Τα ξαναλέμε τον Σεπτέμβρη- όπου και όπως μπορούμε!
Ανήμερα της επετείου της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα έκλεισε το μεγάλυτερο blog της χώρας με την ανάρτηση που βλέπετε!
Δεν μπορεί να ξέρει κανείς πως πάρθηκε αυτή η απόφαση αλλά και μόνο το γεγονός της δολοφονίας είναι αρκετό για να αποτρέψει αυτά τα παιδιά να συνεχίσουν την ΙΔΕΑ και το ΟΡΑΜΑ του Σωκράτη!
Ταπεινή μας γνώμη πως ο Σωκράτης δεν θα επιθυμούσε κάτι τέτοιο.
Μήπως να το ξανασκεφθείτε πιο ψύχραιμα παιδιά;
Η εφημερίδα Αποκαλύψεις που κυκλοφορεί σήμερα έχει πρωτοσέλιδο τη χορηγία της Βουλής σε συναυλία αλλά και τη δήλωση του προέδρου κυρίου Φ.Πετσάλνικου "δεν γνωρίζω τίποτα"!!!
Τι να πρωτοθαυμάσει κανένας τη δήλωση του Προέδρου για παντελή άγνοια του θέματος ή ότι κάποιοι μέσα από το κοινοβούλιο γίνονται κουβαρντάδες με χρήματα του Ελληνικού λαού;
Και βέβαια στην προκειμένη περίπτωση το ποσό δεν είναι πολύ μεγάλο και αφορά πολιτιστική εκδήλωση (με Βανδή και Κοκκίνου,τέλος πάντων!) στο ακριτικό νησί τη Σύμη.
Πόσες άλλες όμως περιπτώσεις χορηγιών υπήρξαν και με ποια ποσά που δεν τις πήραμε χαμπάρι;
Και κάτι άλλο,είναι αυτό δουλειά της Βουλής;Δεν υπάρχει αρμόδιο υπουργείο πολιτισμού;
Μόλις χτες βγήκε η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που επικύρωσε τη νομιμότητα της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου και σήμερα μαθαίνουμε πως η αστυνομία του Κοσόβου πέρασε χειροπέδες στον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας Χασίμ Ρεχέπι στο πλαίσιο έρευνας για διαφθορά.
Η αστυνομική και δικαστική αποστολή της EE (EULEX) ανακοίνωσε ότι η έρευνα αφορά σε δωροδοκίες, φοροδιαφυγή, κατάχρηση εξουσίας και παράβαση καθήκοντος, καθώς και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Η αστυνομία του Κοσόβου πραγματοποίησε έρευνες στο σπίτι του κεντρικού τραπεζίτη και στις κατοικίες άλλων τριών προσώπων.
Ερευνήθηκε επίσης το κτίριο της Κεντρικής Τράπεζας και μία ιδιωτική εταιρεία.
Στο πλαίσιο της αποστολής που εγκαινιάστηκε το Δεκέμβριο του 2008, η ΕΕ διατηρεί στο Κόσοβο 1.900 αστυνομικούς και δικαστικούς προς ενίσχυση της έννομης τάξης.
Είναι εξουσιοδοτημένοι με την ανάληψη υποθέσεων τις οποίες οι τοπικές αρχές και η αστυνομία δεν μπορούν να διαχειριστούν.
Μήπως και μεις για να έχουμε αποτελέσματα στην καταπολέμηση της διαφθοράς πρέπει να καλέσουμε ενισχύσεις από την ΕΕ,όπως παλιά φέρναμε διαιτητές από το εξωτερικό για τα ντέρμπυ του Ελληνικού ποδοσφαίρου;
Πανικός επικρατεί εδώ και δύο ώρες στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, μετά την αποκάλυψη του Fimotro για το απίστευτο ατόπημα της Κτηματολόγιο Α.Ε. να "καρφώσει" παγκοσμίως όλες τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις δίνοντας την ακριβή θέση τους, μέσω της ιστοσελίδας της. Τα τηλέφωνα του Υπουργείου έχουν πάρει φωτιά, υπάρχει αναταραχή και αναποφασιστικότητα ως προς το αν θα υπάρξει επίσημη απάντηση της Κτηματολόγιο Α.Ε. ή του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Υπήρξε διακριτικό ενδιαφέρον από το Υπουργείο Άμυνας και τη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού. Η Τίνα Μπιρμπίλη ακούει διάφορες γνώμες από το επιτελείο της. Ορισμένοι ανίδεοι της αναφέρουν πως η αποκάλυψη έχει να κάνει με τις ανακοινώσεις για τους Δασικούς Χάρτες και πως πρέπει να υπάρχει υποτίμηση του θέματος, δηλαδή να μην υπάρξει απάντηση. Από την Κτηματολόγιο Α.Ε. προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, λέγοντας πως οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις "έπρεπε" να "καλυφθούν", παραβλέποντας πως υπάρχουν ήδη παγκόσμιοι χάρτες και δορυφορικές απεικονίσεις (π.χ www.terraserver.com, maps.google.com κ.α) οι οποίες, δεν καλύπτουν μεν τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αλλά δεν τις προσδιορίζουν κιόλας με ακρίβεια χιλιοστού ! Εξάλλου υπήρχε και η λύση του καμουφλάζ την οποία εφαρμόζουν πολλές χώρες. Θα αναλάβει άραγε κανείς την ευθύνη για αυτό το τεράστιο εθνικό ατόπημα;
Ακολουθεί το αποκαλυπτικό δημοσίευμα
Δεν έφταναν όλα τα άλλα που συμβαίνουν στην Κτηματολόγιο Α.Ε. ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα. Μέσω μίας εφαρμογής (τύπου Google), οι υπεύθυνοι της Κτηματολόγιο Α.Ε. "κάλυψαν" με έναν γελοίο τρόπο (με εντονότατες λευκές μουτζούρες) όλες τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις δηλαδή στρατόπεδα, αποθήκες πυρομαχικών, στρατιωτικά αεροδρόμια δίνοντας έτσι...
με αυτόν τον τρόπο, τις συντεταγμένες όλων των εγκαταστάσεων αυτών, με ακρίβεια χιλιοστού (!!) σε όποιον τις θέλει, μέσω της ιστοσελίδας της εταιρίας. Μπείτε εδώ και κάντε ζουμ στα ακριτικά ελληνικά νησιά (Καστελόριζο, Σάμος, Χιος κλπ)... Έδωσαν στους Τούρκους όλες τις συντεταγμένες ακόμα και των πιο μυστικών βάσεων και εγκαταστάσεων! Έτσι, με τη βοήθεια του Υπουργείου Περιβάλλοντος και της Κτηματολόγιο Α.Ε όλοι οι φίλοι μας και κυρίως οι εχθροί μας, γνωρίζουν τις ακριβείς θέσεις στρατιωτικού ενδιαφέροντος! Συγχαρητήρια κυρία Μπιρμπίλη. Ο Υπουργός Άμυνας το γνωρίζει αυτό; Αυτή η κρατική εταιρία θα διαχειριστεί την ακίνητη περιουσία των πολιτών;
Από το http://fimotro.blogspot.com/
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ σήμερα Πέμπτη, 22 Ιουλίου, το "ΠΟΝΤΙΚΙ" με λουόμενες με υπαρξιακά ερωτήματα για την… υφαλοκρηπίδα τους. Η μια νιώθει ότι ψάχνουν στην υφαλοκρηπίδα της οι Τούρκοι ενώ η άλλη προσπαθεί να την παρηγορήσει, θυμίζοντας της τι τράβηξε η … υφαλοκρηπίδα μας και από το ΔΝΤ (Σελ. 10-13)
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ… ΤΡΟΪΚΑΝΟΙ με τα νέα μέτρα και από σήμερα κλιμάκιο 30 ειδικών κατσικώνονται σε υπουργεία και κρίσιμες υπηρεσίες. Στόχος τους είναι να μην κυκλοφορεί ευρώ χωρίς να ξέρουν από πού έρχεται και που πηγαίνει. (Σελ. 4)
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΡΙΔΕΣ…Το σουλάτσο του ωκεανογραφικού «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο ξεπερνάει τα όρια της επίδειξης ισχύος της γείτονος και αγγίζει την επιβολή της τουρκικής…αντίληψης για τον χάρτη του Αιγαίου. (Σελ. 15-17)
Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ …Σε «μνημονιοφρουρούς» και «μνημονιοαντάρτες» διχάζονται τα κυβερνητικά στελέχη με μια προσπάθεια να ψαρέψουν στα θολά νερά και από τη μια να ψήσουν την τρόικα ότι τηρούν ευλαβικά το μνημόνιο και από την άλλη να αντιμετωπίσουν την οργή των πολιτών. (Σελ. 9)
ΣΗΜΑ ΚΑΜΠΑΝΑ «κτυπάει» για τον τέως πρωθυπουργό και «κουφαίνει» τον Σαμαρά… Η προχθεσινή εξέλιξη με την επιβολή των περιοριστικών όρων στον Αγγέλου, για την υπόθεση του Βατοπεδίου, οι βολές του Ζορμπά για την υπό-
θεση των δομημένων ομολόγων στη Βουλή, αλλά και το κλίμα ακόμη και στο εξωτερικό για την Οικονομία οδηγούν και πάλι στην εσωστρέφεια και τη ΝΔ σε δύσκολα μονοπάτια (Σελ 10)
Η ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ της Σέχτας σκόρπισε το θάνατο… Ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας ήταν το επόμενο τραγικό θύμα της Οργάνωσης, που μετά από 18 μήνες σιγής, έδειξε ότι εννοούσε τις προειδοποιήσεις που είχε κάνει σε προηγούμενες προκηρύξεις της… (Σελ 14)
Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Ρουμελιώτη από την θέση του εκπροσώπου της Ελλάδος στο ΔΝΤ και η κόντρα του με τον Παπακωνσταντίνου. Το «Ποντίκι» αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο του αποκεφαλισμού του για χάρη του υπουργού Οικονομικών. (Σελ. 22)
ΕΜΜΟΝΗ φαίνεται να έχει γίνει για τον υπουργό Οικονομικών η συνάδελφος του στο υπουργικό συμβούλιο Λούκα Κατσέλη… Την έχει στοχοποιήσει για τα καλά, ακόμη στις αναφορές του προς τους ελεγκτές… με τους οποίους θα πρέπει να πούμε ότι διατηρεί άριστες σχέσεις… (Σελ. 46)
Βρισκόμαστε 45 χρόνια πριν στον Ιούλιο του 1965. Περίοδος έντονων πολιτικών ζυμώσεων και αναταραχών.
Περίοδος όπου η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου αμφισβητείται στην άσκηση των καθηκόντων της από το νέο βασιλιά Κωνσταντίνο.
Bρισκόμαστε στην περίοδο της Αποστασίας του 65,στην καρδιά των Ιουλιανών,που διαδοχικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν να πάρουν ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή ωςτο Σεπτέμβρη.
Όλο αυτό το διάστημα της αυλικής συνταγματικής εκτροπής, ο λαός βρίσκεται κάθε νύχτα στους δρόμους, δίνοντας με δυναμισμό τη δική του μάχη υπέρ της Δημοκρατίας.
Σε εκείνες τις πρώτες διαδηλώσεις και συγκεκριμένα το βράδυ της 21ης Ιουλίου 1965 βρίσκει το θάνατο ο φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής, Σωτήρης Πέτρουλας. Την περίοδο δημιουργείται το κίνημα του “114″ (ένα, ένα, τέσσερα), που αναφέρεται στο τελευταίο άρθρο του Συντάγματος “Η τήρησις του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων” και αντιπροσώπευε το αίσθημα του λαού για Δημοκρατία, ενάντια στις παρεμβάσεις του Παλατιού.
Στις 21 Ιούλη, γίνεται μεγάλη συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, κυρίως από φοιτητές και οικοδόμους. Οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια και έστριψαν στη Σταδίου.
Στο ύψος της οδού Χρ. Λαδά, βρίσκουν τις «αύρες» των Σωμάτων Ασφαλείας και στημένα οδοφράγματα από σίδερο και καταιγισμό από καπνογόνα. Η αστυνομία χτυπάει αδίστακτα. Ο απολογισμός είναι αμέτρητοι τραυματίες και ανάμεσά τους ένας νεκρός. Ο 23χρονος φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής και στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, Σωτήρης Πέτρουλας
Ο ΒΙΟΣ
Ο Σωτήρης Πέτρουλας γεννήθηκε στο Οίτυλο της Μάνης το 1942 από γονείς αγρότες. Το 1946 η οικογένεια Πέτρουλα καταφεύγει στην Αθήνα για να διασωθεί από τη δολοφονική μανία των ένοπλων συμμοριών της Δεξιάς.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας εγγράφεται στο δημοτικό σχολείο της περιοχής Ακαδημία Πλάτωνος και ταυτόχρονα αρχίζει να εργάζεται και να μπαίνει στα βάσανα της καθημερινής βιοπάλης. Τελειώνοντας το δημοτικό το 1954 εγγράφεται στη Μέση Εμπορική Σχολή Εμποροϋπαλλήλων Αθηνών στην πλατεία Μητροπόλεως, και μετά από τη φοίτηση τριών τάξεων εγγράφεται στη Μέση Εμπορική στην πλατεία Κουμουνδούρου, την οποία και τελειώνει το 1960. Σ` όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθεί να εργάζεται και παράλληλα να είναι άριστος μαθητής και να συμμετέχει στο μαζικό μαθητικό κίνημα.
Η τελευταία χρονιά της μαθητικής του ζωής αποτελεί βασικό σταθμό της ζωής του. Μαζί με άλλους συμμαθητές του αρνείται να γράψει έκθεση με σοβινιστικό και αντιλαϊκό περιεχόμενο. Συνειδητοποιεί την ανάγκη της οργανωμένης πάλης και εντάσσεται στην οργάνωση της Νεολαίας της ΕΔΑ. Τον Οκτώβρη του 1960 ύστερα από εξετάσεις εισάγεται στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή παίρνοντας υποτροφία 12.000 δραχμών και αρχίζοντας έτσι τη φοιτητική του σταδιοδρομία που δεν έμελλε να την ολοκληρώσει. Γρήγορα μέσα από την καθημερινή του δραστηριότητα αναδεικνύεται σαν ένα από τα πιο συνεπή και συνειδητά στελέχη του φοιτητικού κινήματος και γίνεται στέλεχος της Ν. ΕΔΑ, εκλεγμένος από τους συναδέλφους του αναλαμβάνει την καθοδήγηση της οργάνωσης της Ανωτάτης Εμπορικής ως γραμματέας της. Για πολιτικούς λόγους αποβλήθηκε για έναν χρόνο από τη σχολή.
Στους αγώνες για το 114 και το 15% αποτελεί ένα από τα βασικά καθοδηγητικά στελέχη. Τον Ιούλιο του 1962 είναι επικεφαλής ενός συνεργείου που υψώνει τη σημαία του 114 στην Ακρόπολη, στο υπουργείο Βιομηχανίας και το Πανεπιστήμιο.
«Πάλευε και μάθαινε, μάθαινε και πάλευε». Είναι η κατευθυντήρια πολιτική του φιλοσοφία. Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Νεολαίας Ε.Δ.Α. ερχόταν σε σύγκρουση με το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε στα Πανεπιστήμια με κύριο εκφραστή την Ε.Κ.Ο.Φ. καθώς και με το Σπουδαστικό Τμήμα της Ασφάλειας.
Στις εκλογικές εξορμήσεις της ΕΔΑ του 1963-64 παίρνει ενεργό μέρος στο σπάσιμο της τρομοκρατίας με τις περιοδείες των πούλμαν των νέων δημοκρατών στις επαρχίες. Αν και διαφωνούσε με τη συγχώνευση της Νεολαίας της ΕΔΑ με τη Δημοκρατική Κίνηση Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης ασκώντας παράλληλα κριτική σε πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές της ΕΔΑ, θα προσχωρήσει στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, και θα πάρει μέρος στο πρώτο της Ιδρυτικό Συνέδριο το Μάρτη του 1965 για να δολοφονηθεί λίγο αργότερα αγωνιζόμενος για τη δημοκρατία στη μεγάλη διαδήλωση της νεολαίας της Αθήνας στις 21 Ιουλίου 1965. Η κηδεία τους μετατρέπεται σε μία τεράστια λαϊκή διαδήλωση. Να σημειώσουμε ακόμη πως στην Μεταπολίτευση και τους πρώτους μήνες του 1975 το Δ.Σ. του τότε Συλλόγου αποφάσισε να ονομάσει το Σύλλογο Φοιτητών της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών σε "Σωτήρη Πέτρουλα". Ταυτόχρονα αποφάσισε να ανακηρύξει τον Πέτρουλα επίτιμο μέλος του.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
Και τη μοιραία νύχτα της 21ης Ιουλίου χτυπημένος συλλαμβάνεται από αστυνομικούς στις 10:00 το βράδυ στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά. Η πρώτη καταγραφή του χτυπημένου Πέτρουλα αναφέρεται στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α' Βοηθειών στην Γ' Σεπτεμβρίου όπου και διαπιστώνεται ο θάνατός του. Αυτόματα εκτυλίσσεται μια λυσσαλέα προσπάθεια γρήγορης ταφής -πριν καν ανατείλει ο ήλιος- και απόκρυψης της αλήθειας.
Ωστόσο τα ερωτήματα γύρω από τις συνθήκες θανάτου του παραμένουν αναπάντητα μέχρι σήμερα:
-Που βρισκόταν ο Πέτρουλας από τις 10:00 μ.μ. που τον παραλαμβάνει η κλούβα μέχρι τις 3:00 π.μ. που δηλώνεται στο Σταθμό Α' Βοηθειών ;
-Είναι τυχαίο ότι αστυνομικοί με στολές γιατρών διαπίστωσαν το θάνατό του ;
-Γιατί επιδίωξαν την ταφή του κρυφά από τους δικούς του και πριν ανατείλει ο ήλιος;
-Γιατί δεν επέτρεψαν σε γιατρούς της οικογένειας Πέτρουλα να κάνουν νεκροψία;
-Η επίσημη κρατική ιατροδικαστική εκδοχή κάνει λόγο για θάνατο από ασφυξία λόγω δακρυγόνου. Πώς όμως εξηγούνται τα ολικά σχισίματα στο λαιμό του που διαπίστωσαν οι δικοί του όταν πήραν τον νεκρό; Μήπως ήθελαν να καλύψουν τις μελανιές από πιθανό στραγγαλισμό;
-Είναι αλήθεια ότι είχαν εκδοθεί και αεροπορικά εισιτήρια προκειμένου να φυγαδευτεί ο νεκρός και να πεταχτεί στη θάλασσα σύμφωνα με τη μαρτυρία της Μάνας;
-Είναι αλήθεια πως είχαν αφαιρεθεί από το νεκρό ο εγκέφαλος και τα πνευμόνια πράγμα που θα αποδείκνυε την πραγματική αιτία θανάτου; Η εκταφή πάντως, όπως μαρτυρεί η Μάνα, απέδειξε πως το κρανίο του Πέτρουλα είχε δεχθεί ραφή από χειρουργική επέμβαση.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
"...Εκείνο το βράδυ μου τηλεφώνησε πως θα αργούσε. Ασυναίσθητα προέτρεψα τ' αδέρφια του να φάνε και να ξαπλώσουν. Όμως εκείνα τον περίμεναν. Περιμένοντάς τον, λαγοκοιμήθηκα. Ξάφνου το κουδούνι χτύπησε δαιμονισμένα. Ήταν από την χωροφυλακή. Τι να ήθελαν τέτοια ώρα Παναγιά μου; Ρωτούσαν για το Σωτήρη.
- Μέσα είναι, κοιμάται και τρέχω αλαφιασμένη προς το δωμάτιό του. Η θέα του άδειου κρεβατιού μου πάγωσε την καρδιά. Κάτι κακό συμβαίνει.
- Μην πανικοβάλλεστε. Τον έχουν λίγο χτυπημένο σε νοσοκομείο. Να μην διανοείστε ότι θα κάνετε ρούπι από εδώ.
- Μου πήρατε το παιδί και μας κρατάτε και κρατούμενους άθλιοι.
- Πάρτε το όπως θέλετε. Από εδώ δε θα το κουνήσετε.
Σαν αγρίμι στο κλουβί, πληγωμένη από το να μην μπορώ να δω τ' αγόρι μου. Η ώρα προχώρησε. Αυτή τη φορά άνθρωποι της ΕΔΑ πέρασαν το κατώφλι του ανήσυχου σπιτιού. Έκαναν πως δε γνώριζαν, όμως το κακό το μήνυσαν στον άνδρα μου. Εγώ αγνοούσα τα πάντα.
Σε λίγο η Αστυνομία μας οδηγεί στην Ασφάλεια. Τέτοια εντολή είχαν. Τίποτα παραπάνω. Μα πως να ησυχάσω στο τζιπ; Να σου στερούν το ακριβοπαίδι σου, να μην ξέρεις που βρίσκεται το σπλάχνο σου, πως να είναι, χτυπημένος, μονάχος;
- Που μας πάτε επιτέλους; Δεν φτάνει που μας πήρατε το παιδί, μας θέλετε και κρατούμενους;
Στο τμήμα, μας φέρανε γλυκό. Ακούς γλυκό κανταΐφι στις 04:00 τα μεσάνυχτα. Εγώ δε θέλω γλυκό, τους λέω, τρίψτε το στα μούτρα σας, εγώ θέλω το γιο μου. Αρπάζω όποιον βρίσκω μπροστά μου και λέω: βρε παλιόσκυλα, σκοτώνετε τα παιδιά του λαού με πενταροδεκάρες. Μάνα δε σας γέννησε κι εσάς, μάνα δεν κλαίει για σας;
Την ίδια ώρα στο γραφείο του Καραμπέτσου (αρχηγός Αστυνομίας) πιέζουν τον άντρα μου να υπογράψει ότι ήταν ατύχημα.
Και υπογράφει...
ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ
-Είμαστε πρόθυμοι να διαθέσουμε τα έξοδα της κηδείας.
Παιδί μου, λεβέντη μου, αηδόνι και λιοντάρι.
Κακούργοι, καταραμένοι να' στε.."
- Σκότωσαν το Σωτήρη.
-Τον πήγαν στο Νεκροτομείο. Οι μπάτσοι έχουν ζώσει την περιοχή και δεν αφήνουν κανένα να πλησιάσει.
"...Κάποιος, ευλογημένος να' ναι, κρυφά μου μηνύει να τρέξουμε στην Κοκκινιά. Σκοπεύουν να τον θάψουν μόλις βγει ο ήλιος. Τρέχουμε. Ένα μικρό γεροντάκι, παπάς, μας πλησιάζει. Μας δείχνει τον τάφο που πριν λίγο επιχείρησαν να θάψουν το Σωτήρη μου.
- Χριστιανική κηδεία στις 01:00 τα μεσάνυχτα. Δεν έχετε επιτέλους ούτε ιερό ούτε όσιο; Πριν βγει ο ήλιος μου ζητάτε λειτουργία; Ούτε οι Γερμανοί δεν το αποτόλμησαν. Αντίχριστοι. Είχε αντιδράσει καθοριστικά ο παπάς..."
- Το πτώμα του Σωτήρη εξαφανίστηκε από το Νεκροτομείο. Απαγωγή νεκρού, για φαντάσου !
Ο Μίκης όμως μαζί με Μπριλλάκη, Νεφελούδη, Ηλιόπουλο, κινούνται δραστήρια για να σταματήσουν την ταφή και να γίνει νεκροψία με την παρουσία γιατρών της οικογένειας. Διότι λένε υπάρχουν πληροφορίες πως ο Σωτήρης στραγγαλίστηκε. Όλοι στο Νεκροταφείο της Κοκκινιάς.
"...Καψάσκης προς Τούμπα: Κύριε υπουργέ, παραιτούμαι, είμαι εγκλωβισμένος από δικηγόρους. Ο Ηλιόπουλος παίρνει βίαια το ακουστικό.
- Θέλουμε το νεκρό μας στο σπίτι.
- Και που θα τον θάψετε;
- Στον κήπο μου δολοφόνοι, αρκεί να μας τον δώσετε. Να τον χαρώ για τελευταία φορά. Έστω και σιωπηλό.
- Τ' ακούς Τούμπα; λέει η Μάνα. Φοβάστε το Σωτήρη μου ακόμα και νεκρό;
- Πάρτε τον λοιπόν αλλά να ξέρετε κ. Ηλιόπουλε ότι αναλαμβάνετε ευθύνες για οτιδήποτε κι αν συμβεί. (απόκριση Τούμπα)
- Εγώ δεν υπογράφω συναλλαγματικές. Ο λαός κλαίει το νεκρό του. Εσείς να προσέχετε πως πορεύεστε..."
Πέστε μου, δολοφόνοι. Γιατί σκοτώσατε το Σωτήρη μου;
Ο Μίκης Θεοδωράκης θυμάται…
Η ΕΦΕΕ κάνει συγκέντρωση το βράδυ στα προπύλαια. Χιλιάδες λαού συγκεντρώνονται ιδιαίτερα νέοι της Αριστεράς και του Κέντρου. Ξεκίνησε μια μαχητική διαδήλωση και πορεία προς την Ομόνοια και εκεί προς το πολιτικό γραφείο του «πρωθυπουργού». Στο ύψος της Χρ. Λαδά, το πρώτο μεγάλο μπλόκο: Οι αστυνομικές δυνάμεις παραταγμένες εμποδίζουν τη διέλευση, εκεί στη γωνία Σταδίου και Χρήστου Λαδά ένας 23χρονος φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής, ο Σωτήρης Πέτρουλας, μαχητικό στέλεχος της Αριστεράς, πέφτει νεκρός από τα δακρυγόνα. Είναι χτυπημένος στο κεφάλι, οι αστυνομικοί θα προσπαθήσουν μετά να πείσουν ότι πέθανε από ασφυξία: Πέφτοντας στην άσφαλτο πνίγηκε από τα αέρια… Οι συγκρούσεις συνεχίζονται ως τα μεσάνυχτα ενώ ο φοιτητής μεταφέρεται στο Σταθμό Α’ Βοηθειών. Είναι νεκρός. Δεκάδες τραυματίες γύρω γύρω, αλλά ο Σωτήρης Πέτρουλας είναι νεκρός, η «κυβέρνηση» βάφτηκε στο αίμα.
Η ΕΔΑ απαιτεί να φύγει η «κυβέρνηση της προδοσίας και του αίματος», που «είναι πια έκπτωτος», και να σχηματίσει άλλη από τη «δημοκρατική πλειοψηφία της Βουλής». Ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει ότι «η κυβέρνησις Νόβα δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοσίας. Έγινε και κυβέρνησις αίματος» και «πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου γης και να λογοδοτήση δια τα εγκλήματά της ».
Και ο «πρωθυπουργός» Νόβας έχοντας χάσει κάθε έλεγχο, χαρακτηρίζει την Ε.Κ και τον Γ. Παπανδρέου «αντιπολίτευσιν αίματος και ηθικόν αυτουργόν των συμβαινόντων».
Εκείνο το βράδυ ο Σωτήρης Πέτρουλαςπέρασε στην Ιστορία…
“Χτύπησαν το Σωτήρη”
«(…) Η οικογένεια του Σωτήρη Πέτρουλα είχε 17 νεκρούς. Και μια νύχτα που μπήκαν στο σπίτι του για να σφάξουν τους γονείς του, αυτοί τον πήραν στη μια μασχάλη, ήταν τότε μωρό, πήδηξαν από το παράθυρο και σώθηκαν. Φυσικά ο φασισμός δεν χόρτασε με τόσο αίμα. Παραμόνευε είκοσι χρόνια το μωρό, που μεγάλωσε και έγινε ένας ξανθός νέος. Και μια ζεστή νύχτα του Ιούλη του 1965 όρμησε και τον άρπαξε, μέσα στην καρδιά της Αθήνας. Δύο λεπτά πιο πριν, τον είχα μέσα στα μάτια μου. Τον καμάρωνα, καθώς με χιλιάδες νέους ανέβαινε τραγουδώντας την οδό Πανεπιστημίου. Ήταν ψηλός, γερός, ανήσυχος. Πώς μπορούσε να μη μιλά, να μη χαμογελά, να μην τραγουδά, να μην ανασαίνει;
- Χτύπησαν το Σωτήρη…
Τρέχω στον «Ευαγγελισμό». Οι διάδρομοι, γεμάτοι τραυματίες, τα χειρουργεία γεμάτα. Συγγενείς, φίλοι, αστυνομικοί. Ανεβαίνω τους θαλάμους, όπου βρίσκονται οι βαριά τραυματισμένοι. Μια κοπέλα βογγάει, μόλις με βλέπει μου λέει ξεχνώντας τους πόνους της:
- Τον έχουν στο νεκροθάλαμο. Εκεί.
Τρέχω, ανοίγω την πόρτα μέσα στο νεκρικό φως διακρίνω ένα τραπέζι άδειο.
- Τον Πήραν!
- Που τον πήγαν;
Πηγαίνω στα γραφεία της Αυγής (εφημερίδα).
- Πάνω από διακόσιοι βαριά τραυματισμένοι.
Τον Πέτρουλα τον εξαφάνισαν…
- Έξω δεν μπορείς να περπατήσεις. Οι δρόμοι έγιναν γιομάτοι δακρυγόνα…
Όλη τη νύχτα γύριζα από σπίτι σε σπίτι, από συνοικία σε συνοικία…»
“Ετοιμάζονται να τον θάψουν κρυφά”
22 ΙΟΥΛΙΟΥ. Η Αθήνα ξυπνάει με την εικόνα του νεκρού φοιτητή παντού. Οι εφημερίδες βγαίνουν με εντυπωσιακούς τίτλους. Τα πράγματα αγριεύουν…
Ο Μίκης θυμάται πως του τηλεφώνησαν στο σπίτι: Του είπαν να πάει στο νεκροταφείο γιατί ετοιμάζονταν να τον θάψουν κρυφά! Φτάνοντας στο νεκροταφείο παντού υπήρχαν αστυνομικοί, αρχικά του απαγορεύουν την είσοδο, στη συνέχεια όμως προχωράει και δεν τολμούν να τον αγγίξουν. Είναι βουλευτής. Συνομιλεί με τον εισαγγελέα που βρίσκεται εκεί και του ζητά εξηγήσεις, γιατί επεδίωξαν να θάψουν κρυφά τον φοιτητή Πέτρουλα. Είχαν εντολή από τον υπουργό Τούμπα να μην τον δει κανείς ούτε καν οι δικοί του. Του ζητάει την παραίτησή του γιατί η διαταγή αυτή δεν ήταν μόνο παράνομη, αλλά ανόσια και απάνθρωπη.
Μαζεύεται πλήθος κόσμου, κυρίως φοιτητές όμως οι αστυνομικοί είναι πολλοί. Είναι αποφασισμένοι να χτυπηθούν με τους αστυνομικούς. Ακούγονται φωνές και συνθήματα.
Κατά το μεσημέρι έρχεται η διαταγή: «Ο νεκρός θα μεταφερθεί στο νεκροτομείο και από εκεί θα παραδοθεί στους δικούς τους για να ταφεί».
“Ο νεκρός ανήκει πια στο λαό του”
Σαν τα ρυάκια ξεχύνεται ο κόσμος προς το σπίτι του Πέτρουλα, που βρίσκεται σε μια μακρινή συνοικία. Φοιτητές, φοιτήτριες του πάνε λουλούδια, μάνες χαροκαμένες του πάνε τα δάκρυά τους, ηλιοψημένοι εργάτες υψώνουν τις γροθιές τους. Όλοι ζητούν εκδίκηση! Ο θρήνος της μάνας βαστά όλη τη νύχτα…
Την ίδια ώρα στα γραφεία της «Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη», συνεδριάζουμε ασταμάτητα, πρέπει να λυθούν όλα τα προβλήματα της αυριανής κηδείας.
(…) Η αίθουσα είναι γιομάτη καπνούς, τα τραπεζάκια γιομάτα καφέδες. Νιώθουμε τις φτερούγες του Πέτρουλα ν’ αναδεύουν τον αέρα. Την ώρα που μιλούν οι σύντροφοι, το χέρι μου τρέχει πάνω σ’ ένα άσπρο χαρτί. Γραμμές, σχήματα αφηρημένα και ξαφνικά:
«Σωτήρη Πέτρουλα σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά. Σωτήρη Πέτρουλα αηδόνι και λιοντάρι, βουνό και ξαστεριά. Σωτήρη Πέτρουλα οδήγα το λαό σου, οδήγα μας μπροστά…
(…) Στρατιά ολόκληρη ηρώων προχωρεί. Ηλέκτρα, Ναπολέων Σουκατζίδης με τους διακόσιους της Καισαριανής, Βασίλης Ζάννος, Παύλος Παπαμερκουρίου. Πάνω από πενήντα χιλιάδες ήρωες εκτελεσμένοι. Νίκος Μπελογιάννης, Νικηφόρος και άλλοι φοιτητές, Γρηγόρης Λαμπράκης. Και τώρα, ο Σωτήρης Πέτρουλας. Ατελείωτη η στρατιά των ηρώων μας δείχνει το σωστό δρόμο:
«Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε, τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε».
Ψηφίσματα, διαμαρτυρίες, τηλεγραφήματα. Η Ελλάδα σειέται απ’ άκρη σ’ άκρη. Οι επαρχίες δεν πάνε πίσω από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Δημοτικά Συμβούλια, οργανώσεις, σύλλογοι, συνδικάτα, ενώσεις, οι πάντες.
Η γενική επιφυλακή της Αστυνομίας συνεχίζεται. Πότε θα γίνει η κηδεία κι από που.
Η σκιά του καπνοκοπτήριου πλάκωνε το χαροκαμένο σπίτι, σου καταπλάκωνε και την ψυχή. Το άχαρο κτίριο, με τα σπασμένα τζαμοπαράθυρα θα μπορούσε να είναι το σύμβολο της εγκατάλειψης και της μιζέριας αυτής της φτωχογειτονιάς.
Είχαν τοποθετήσει χάμω το λείψανο μέσα σε φέρετρο με κρυστάλλινες πλευρές ένα ξανθό παλικάρι ψηλό, ένα μέτρο και ογδόντα, είκοσι τριών χρονών λεβέντης πάνω στην καλύτερη ώρα του. Από πάνω του, ορθοί με σφιγμένα δόντια, ο πατέρας, ο αδερφός και δυο άλλοι συγγενείς ή χωριανοί.
Ο χώρος γύρω από το σπίτι γέμιζε νεολαίους, που είχαν πει το τελευταίο χαίρε, μα δεν έφευγαν. Περίμεναν εκεί, και όλη τους η στάση έδειχνε πως θα έδιναν μάχη και θα γινόταν σκοτωμός, αν η αστυνομία επιχειρούσε κι άλλη απαγωγή.
Μέσα στο πλήθος μπορούσες να διακρίνεις πολλούς μυστικούς με πολιτικά. Τους αναγνώριζες από το ύφος, το άγαρμπο κόψιμο της φορεσιάς και πιο πολύ από τα μαύρα μυτερά σκαρπίνια τους.
Κάποιος έριξε την ιδέα να καθίσουμε χάμω σταυροπόδι. Σε λίγο δεν έβλεπες ως ψηλά τον ανήφορο παρά μόνο τους μυστικούς όρθιους. Ήταν κωμικοί στην αμηχανία τους, κοιτάζονταν, πολλοί κάθισαν κι άλλοι έκαναν πως φεύγουν πίσω από το καπνοκοπτήριο.
Κάποιος έπιασε να τραγουδάει από τον Επιτάφιο. Είχε ζεστή σωστά βαλμένη φωνή.
Μέρα Μαγιού μου μίσεψες,
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη, γιε, που
αγάπαγες…
Οταν μπήκε για καλά το πρωινό κι ο ήλιος έπιασε να καίει, ο Σωτήρης ετοιμάστηκε για την τελευταία του κατοικία.Εικοσιπέντε χιλιάδες συγκεντρωμένοι από νωρίς στον Κολωνό, ξέσπασαν σε ένα πανδαιμόνιο από ζητωκραυγές, χειροκροτήματα, ιαχές και κατάρες, όταν φάνηκε στο κατώφλι το λείψανο.
- Ο Σωτήρης ζει !
Ένα δάσος από χέρια πασχίζει ν’ αγγίξει για τελευταία φορά το φέρετρο.
Προπορεύεται η σημαία του 114, το Κεντρικό Συμβούλιο των Λαμπράκηδων με το Μίκη Θεοδωράκη επικεφαλής, αντιπροσωπείες της νεολαίας, πολιτικοί. Πίσω από το νεκρό οι συγγενείς του κι ύστερα η Αθήνα ολόκληρη.Η πομπή περνάει από την οδό Λένορμαν, από την πλατεία Μεταξουργείου, τη λεωφόρο Αχιλλέως, την Αγίου Κωνσταντίνου.στην οδό Σταδίου, στο σημείο, που όπως θα πει σε λίγο ο Μίκης, οι εχθροί επισήμαναν, απομόνωσαν και σκότωσαν το γελαστό παιδί, τα πλήθη αυθόρμητα παραμέριζαν, αφήνοντας στην άσφαλτο και το πεζοδρόμιο ένα λοφίσκο από κόκκινα γαρίφαλα και τριαντάφυλλα, που ψήλωνε από στιγμή σε στιγμή.
Η κηδεία του Σωτήρη Πέτρουλα εξελίσσεται σε λαϊκή διαμαρτυρία για τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα. Χιλιάδες κόσμου ακολουθεί τη σωρό του ενώ ακούγεται και τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη γραμμένο ειδικά γιαυτόν:
.jpg)