tag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post2125241437266410222..comments2024-03-22T22:28:04.101+02:00Comments on ΖΕΙΔΩΡΟΝ: ΚΑΠΝΟΣ! Μια ξεχασμένη ιστορία στο Αγρίνιοzeidoron dtsoukashttp://www.blogger.com/profile/10230980838596138395noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-34850656126381010152010-09-16T13:50:58.276+03:002010-09-16T13:50:58.276+03:00Δημήτρη καιρό έχουμε να τα πούμε...
θυμάμαι ευχόμο...Δημήτρη καιρό έχουμε να τα πούμε...<br />θυμάμαι ευχόμουν να μη τελειώσει το σχολείο, νόμιζα δε, ότι δεν υπήρχε χειρότερη δουλειά απ' τα καπνά.<br />Καταλαβαίνεις τη δουλειά πατούσαμε σε Ζαπάντι (απ' τα καλύτερα καπνοχώραφα). Μες τη δροσιά τη νύχτα, μες τη λιάστρα τα μεσημέρια...στιγμές απείρου κάλους (χα χα χα).Τασολάμπρου Χρυσούλαhttps://www.blogger.com/profile/11134475079266234642noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-78290166026960326352010-09-07T20:49:51.490+03:002010-09-07T20:49:51.490+03:00Τσάκαλος ο παππούς Εφη μου!Κάτσε σου λέει,αν δεν κ...Τσάκαλος ο παππούς Εφη μου!Κάτσε σου λέει,αν δεν κοιμάται καθόλου θα κλατάρει.Πίκρα,πολύ πίκρα τα καπνά!<br />Τώρα πια τα θυμόμαστε και γελάμε αλλά τότε ήταν ένας λόγος που μας έκανε να σκεφτόμαστε τη φυγή!Δεν υπήρχε καλοκαίρι για μας,δεν υπήρχαν διακοπές!Αυτό λέω στα παιδιά μου και δεν μπορούν να το καταλάβουν.<br />Τώρα βέβαια οι αγρότες τα αναπολούν αλλά είναι αργά.<br />Να είσαι καλά,χαιρετισμούς στη μαμά σου!zeidoron dtsoukashttps://www.blogger.com/profile/10230980838596138395noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-27517842347862213282010-08-23T16:31:42.129+03:002010-08-23T16:31:42.129+03:00Λοιπόν, το διάβασα στη μάνα μου, που μάζευε καπνό ...Λοιπόν, το διάβασα στη μάνα μου, που μάζευε καπνό από το '50, και μου είπε την εξής ιστορία.<br />Η γιαγιά μου έπεσε για ύπνο, και από το άγχος ξύπνησε στις 11 νομίζοντας ότι είναι δύο.. (δύο ξεκινούσαν για το μάζεμα).. ξύπνησε τα παιδιά, τα έσυρε μέχρι τα μισά του κάμπου, και στο δρόμο που πέτυχε κάτι χωριανούς, τη ρώτησαν "που πας Μάνθα;"<br />"πάμε να μαζέψουμε καπνό" απάντησε η γιαγιά.<br />"Τέτοια ώρα Μάνθα; Είναι έντεκα ακόμα!"<br /><br />...την επόμενη μέρα ο παππούς μου πήγε και της αγόρασε ξυπνητήριepheehttps://www.blogger.com/profile/09739126890722605113noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-68127040592146495542010-08-16T22:53:41.406+03:002010-08-16T22:53:41.406+03:00Μια βροχή μας σώνει Στέλιο ε;
Αλλά μετά πως να μπε...Μια βροχή μας σώνει Στέλιο ε;<br />Αλλά μετά πως να μπεις μέσα στο χωράφι που γινόσουνα παπάκι από τη δροσιά!Δε φταίω εγώ ρε φίλε,το βρήκα σε μια Αγρινιώτικη σελίδα που το έγραψε κάποια κοπέλα που έζησε κι αυτή σαν και μας τα παιδικά της χρόνια μέσα στα καπνοχώραφα!<br />Τι παραπάνω να πούμε εμείς απ' όσα τόσο όμορφα εξιστορεί.Μαυρίλα που πολύ δύσκολα θα καταλάβουν,αν καταλάβουν,τα σημερινά παιδιά!<br />Να είσαι καλά και να θυμάσαι τη θεία Κία,ήρωας!zeidoron dtsoukashttps://www.blogger.com/profile/10230980838596138395noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-61758904957037008672010-08-16T17:30:37.374+03:002010-08-16T17:30:37.374+03:00Τωρα γιατι με τσιγκλας ημερα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ που ειν...Τωρα γιατι με τσιγκλας ημερα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ που ειναι.Τι μου θυμιζεις τωρα ,τι να πρωτοθυμηθω και τι να ξεχασω αν μπορει καποιος να ξεχασει τα παιδικα του χρονια στα καπνοχωραφα του ΑΓΡΙΝΙΟΥ,Εκει που εγω και εσυ μεγαλωσαμε,εγω δεν ντρεπομαι να λεω στα παιδια μου οτι διακοπες στη ζωη μου εκανα στα 22 χρονια μου τοτε που αποφασισαμε καπνα τελος.Χρονια φοβερα οσο και δυσκολα να ητανε, πηραμε τη ζωη στα χερια μας και δημιουργηθηκαμε μονοι μας χωρις πατερα με μια μανα που ητανε και τα δυο μαζι.Ξυπνουσαμε ,μαζευαμε, αρμαθιαζαμε κοιμομασταν και την αλλη μερα παλι τα ιδια.Τρεις μηνες αυτη τη ζωη και περιμεναμε να πιασει κανενα μπουρινη να σταματησουμε μια-δυο μερες να ξεκουρασθουμε και μετα παλι τα ιδια.Καθομασταν για φαγητο και τρωγαμε μαζι με τις κολλες του καπνου ,γιατι το νερο περπατουσαμε 15 λεπτα να το φερουμε και η μανα μας ελεγε μη μου χαλατε το νερο για καθαριοτητα γιατι δεν μπορω να πηγαινω συχνα να φερνω τις ποτιστρες στο κεφαλι.Τι να ξεχασω οταν στο τελος τις σεζον κοιμομασταν κατω απο τα βαντακια μεσα στην αποθηκη μεχρι να φυγουμε για το Αγρινιο. βαζαμε σημαδι τις γιορτες για να υπολογιζουμε ποτε τελειωνει το μαρτυριο μας .Θα θυμασε και εσυ που οταν κοβαμε τις καπνοριζες στο τελος φτιαχναμε γηπεδο για να με κανεις καλο τερματοφυλακα , ειναι αυτο που παντα λεω οτι καποιοι γενηθηκαν σε λαθος εποχη και τωρα που τα παιδια μας τα εχουν ολα δεν γνωριζουν ουτε τις εθνικες γιορτες. Ας σταματισω εδω γιατι μπορει να γραφω μεχρι του χρονου τις ΠΑΝΑΓΙΑΣ και να μην εχω τελειωσει ακομη γιατι 15 χρονια παιδικης νιοτης στα καπνοχωραφα του Αγρινιου δεν γραφονται σε 10 λεπτα --γεια σου ΕΦΗ που και εσυ απο οτι καταλαβαινω βιωσες τι εστι καπνoκαλιεργεια.ΓΗΓΕΝΗΣ ΑΓΡΙΝΙΩΤΗΣnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-38267091008593798482010-08-15T00:13:04.778+03:002010-08-15T00:13:04.778+03:00Εφη μου ειλικρινά χαίρομαι που σε συγκίνησε αυτό τ...Εφη μου ειλικρινά χαίρομαι που σε συγκίνησε αυτό το κείμενο.Σκέψου πως ένιωσα εγώ που μέχρι τα δεκαοχτώ μου δεν ήξερα τι είναι καλοκαίρι και τι σημαίνει διακοπές.Πριν τελειώσουν τα σχολεία μετακομίζαμε έξω από το Αγρίνιο στα χωράφια(στο Ρουπακιά που έλεγε κι ο Στέλιος προχτές) των γονιών μου κι επιστρέφαμε στην πόλη όταν τελείωναν τα καπνά κι άρχιζαν τα σχολεία.Κάπως έτσι ζούσαν όλα τα παιδιά τότε που είχαν γονείς καπνοπαραγωγούς κι αυτό ήταν κι ένας λόγος που έφυγα από το Αγρίνιο μόλις τελείωσα το Γυμνάσιο,τότε δεν το λέγαν ακόμα λύκειο.<br />Σκληρή δουλειά,από νύχτα σε νύχτα αλλά είχε και καλά της χώρια τα διδάγματα που μπορούσες ν' αποκομίσεις.Ενα ωραίο στιγμιότυπο ήταν που ο πατέρας μου αρμάθιαζε κανονικά ενώ τον είχε πάρει ο ύπνος και ροχάλιζε,τόσο πολύ τους είχε γίνει βίωμα η δουλειά που τα πάντα πια λειτουργούσαν μηχανικά κι ας μην άντεχε το κορμί.Ασε την κόλα στα χέρια και στα ρούχα!<br />Σκληρή δουλειά,δύσκολα χρόνια,αναμνήσεις πια.Να 'ναι καλά η κοπελιά που' γράψε αυτό το κομμάτι και κρίμα που δεν έβαλε τ' όνομά της.Κάπνιζες και στριφτό αυθεντικό ε;από πιτσιρίκι κιόλας!<br />Εγώ σε πληροφορώ δεν καπνίζω.<br />Να είσαι καλά Εφη μου!zeidoron dtsoukashttps://www.blogger.com/profile/10230980838596138395noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1290489351704688173.post-28870989626300485612010-08-14T12:36:32.048+03:002010-08-14T12:36:32.048+03:00Καλημέρα Δημήτρη!
Μου θύμισες απίστευτες εποχές, π...Καλημέρα Δημήτρη!<br />Μου θύμισες απίστευτες εποχές, που ευτυχώς πρόλαβα ως πιτσιρίκι!<br />Το μάζεμα δεν το έζησα, γιατί δε με άφηνε η μάνα μου να πάω παρέα με την οικογένεια του γείτονα, αλλά τους άκουγα που περνούσαν αξημέρωτο.<br />Τα ομορφότερα και πιο αστεία καλοκαίρια ήταν αυτά με όλες τις γειτόνισσες να έρχονται να πιούν τον καφέ τους αρμαθιάζοντας! Θυμάμαι τη γειτόνισσα μισοκοιμισμένη να αρμαθιάζει και το γιο της να ρωτάει:<br />-Μάνα θες ένα ποτήρι νερό;<br />-Όχι παιδάκι μου, δε διψάω..<br />-Όχι να το πιείς.. επειδή σε βλέπω πετάς σπίθες, μην πάρεις καμιά φωτιά!<br />..και γέλια!<br />Θυμάμαι τα χέρια μου χαρακωμένα από τις βελόνες, και γεμάτα μαυρίλα που κολλούσε από τον καπνό, και δε μας ένοιαζε.. τώρα φοβόμαστε μη σπάσουμε κανένα νύχι!<br />Μετά ήρθαν οι μηχανές που δεν τον βελόνιαζαν τον καπνό, αλλά τον γάζωναν. Πάει κι αυτό, χάλασε. Οι γείτονες δεν ήταν αναγκαίοι πια..<br />Θυμάμαι το πρώτο μου τσιγάρο (αίσχος) ήταν από ξερά φύλλα που βουτήξαμε με την ξαδέρφη μου από την κρεββατίνα του γείτονα, και προσπαθούσαμε να στρίψουμε στα χαρτάκια με υδατογράφημα "βασίλειον της ελλάδος" από το συρτάρι του παππού μου..<br />Άντε να χαθείς Δημήτρη, μόνο που δε βούρκωσα πρωινιάτικο!<br /><br />Υ.Γ. Εκείνα τα χαρτάκια δεν είχαν κόλλα, και εμείς δεν ξέραμε ότι κολλάνε σα φάκελος με το δόντι.. και τα είχαμε κλείσει με συρραπτικό. Έπος!epheehttps://www.blogger.com/profile/09739126890722605113noreply@blogger.com