Για 25 χρόνια σύνταξη,αρκούν οι εισφορές των εργαζομένων!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ
Έκτη «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση» μέσα σε 18 χρόνια. Οι δύο ήσαν άκαρπες καθώς αποσύρθηκαν και ανάγκασαν σε παραίτηση τους αντίστοιχους υπουργούς (τον Γιαννίτση αρχικά και τον Μαγγίνα αργότερα). Οι άλλες τρεις (επί Σιούφα και επί Ρέππα, Πετραλιά,) το μόνο με το οποίο ασχολήθηκαν και το μόνο που έκαναν ήταν να μειώσουν τις συντάξεις των εργαζομένων και να αυξήσουν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση.
του Κ. Νικολάου*
Πριν ακόμα στεγνώσει καλά η μελάνη των μεταρρυθμίσεων αυτών και παρά τις εγγυήσεις ότι εξασφαλίζουν συντάξεις σε βάθος χρόνου, με το που αναλαμβάνουν οι Λοβέρδος - Κουτρουμάνης, παρά τις αντίθετες προεκλογικές εξαγγελίες, αναγγέλλουν την έκτη μεταρρύθμιση.
Αυτή τη φορά, η μεταρρύθμιση είναι θανατηφόρα. Μειώνονται δραματικά όλες οι συντάξεις καθώς το ποσοστό αναπλήρωσης θα είναι κάτω και από το 50% του μισθού με 35 χρόνια, από 70% που ισχύει σήμερα. Εξομοιώνονται όλα τα όρια ηλικίας στο 65ο έτος με πλήρη σύνταξη και στο 60ο έτος με μειωμένη (6% το χρόνο, 30% τα 5 χρόνια) για όλες τις κατηγορίες, δημεύεται η 13η και 14η σύνταξη. Εισάγεται νέος ΛΑΦΚΑ, τινάζονται στον αέρα όλες οι επικουρικές συντάξεις.
Τα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν προκειμένου να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι συντάξεις είναι μεγάλες και πως το κράτος δεν αντέχει, ξεπερνούν τα όρια τρέλας.
Οι συντάξεις των εργαζομένων δεν είναι προνοιακά επιδόματα, ώστε να εξαρτώνται από την αντοχή του κράτους, καθώς για τις συντάξεις που λαμβάνουν σήμερα οι συνταξιούχοι έχουν καταβληθεί οι αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές, και για το λόγου το αληθές παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία για το κεφάλαιο των ασφαλιστικών εισφορών και το κόστος των συντάξεων.
Οι εισφορές
Οι ασφαλιστικές εισφορές για τον κλάδο σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ είναι 6,67% από τον εργαζόμενο και 13,33% από τον εργοδότη, που και αυτές είναι του εργαζόμενου, αφού υπολογίζονται στο εργατικό κόστος, και 10% από το κράτος.
Η κρατική χρηματοδότηση προβλέπεται από την επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας ν. 3251/1955, το ποσοστό 10% από το ν. 2084/92 και με το ν. 3029/2002 αντικαταστάθηκε σε 1% επί του ΑΕΠ, με την εγγύηση του κράτους για την καταβολή των συντάξεων.
Συνεπώς, στον κουμπαρά των εργαζομένων και για κάθε έναν χωριστά, μπαίνουν 30% των αποδοχών του, είτε 360 ευρώ το μήνα, για μισθό 1.200 ευρώ.
Κάθε μήνα 360 ευρώ επί 14 μισθούς = 5.040 ευρώ το χρόνο. Επί 35 χρόνια = 5.040 ευρώ επί 35 = σύνολο 176.400 ευρώ.
Επιπλέον, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η αξιοποίηση των αποθεματικών αυτών, η οποία με έναν πρόχειρο υπολογισμό και μόνο με 1% απόδοση, αποφέρει τουλάχιστον 32.000 ευρώ κατά την διάρκεια του εργάσιμου βίου και άλλα 20.000 ευρώ κατά τη διάρκεια της συνταξιοδότησης σύνολο 52.000 ευρώ. Με 2% απόδοση θα έχουμε επιπλέον άλλα 52.000 ευρώ σύνολο 104.000 ευρώ και με απόδοση 3% θα έχουμε άλλα 52.000 σύνολο 156.00 ευρώ.
Έτσι, ο κουμπαράς του μισθωτού των 1.200 ευρώ, με απόδοση 1% θα έχει συνολικό κεφάλαιο 228.400 ευρώ, με απόδοση 2% θα έχει συνολικό κεφάλαιο 280.400 ευρώ και με απόδοση 3% το συνολικό κεφάλαιο θα είναι 332.400 ευρώ.
Οι συντάξεις
Οι συντάξεις των εργαζομένων υπολογίζονται με 2% για κάθε χρόνο ασφάλισης, δηλαδή με 35 χρόνια 70% των συντάξιμων αποδοχών. Έτσι, ο παραπάνω μισθωτός των 1.200 ευρώ δικαιούται 70% του μισθού = 840 ευρώ μηνιαία σύνταξη.
Για κάθε χρόνο = 840 ευρώ επί 14 συντάξεις = 11.760 ευρώ το χρόνο.
α. Με απόδοση 1% και κεφαλαίο 228.000 ευρώ δια 11.740 ευρώ = 19,4 δηλαδή για 19,3 χρόνια σύνταξη.
β. Με απόδοση 2% και κεφάλαιο 280.000 ευρώ δια 11.740 ευρώ = 23,8 ίσο δηλαδή με 23,8 χρόνια σύνταξη.
γ. Με απόδοση 3% και κεφάλαιο 332.400 ευρώ δια 11.740 ευρώ = 28,3 δηλαδή έως και 28,3 χρόνια σύνταξη.
Συνεπώς τα χρήματα των ασφαλιστικών εισφορών είναι τόσα που αρκούν όχι μόνο για τις σημερινές συντάξεις, αλλά και για ακόμα καλύτερες και για μεγαλύτερο χρόνο.
Γιατί τα Ταμεία έχουν πρόβλημα;
Το κράτος συστηματικά παραβίασε τον κουμπαρά των εργαζομένων και τον άνοιξε πριν την ώρα του, χρησιμοποιώντας όλα τα αποθεματικά των Ταμείων σαν να ήταν δικά του και τα Ταμεία σαν τσιφλίκι του:
α. Έως το 1980 όλα τα αποθεματικά ήταν στην Τράπεζα Ελλάδας με μηδενικό επιτόκιο, τη στιγμή που ο πληθωρισμός έτρεχε με 20-25%, (αφαιρέθηκαν πάνω από 80 δισ.)
β. Δίνονται συντάξεις κοινωνικού και ρουσφετολογικού χαρακτήρα, όπως η «εθελούσια έξοδος», χωρίς να καταβάλλονται οι ανάλογες εισφορές.
γ. Ασκείται κοινωνική πολιτική (προνοιακά επιδόματα) με χρήματα των Ταμείων, χωρίς όμως να επιστρέφονται τα αντίστοιχα ποσά.
δ. Το κράτος ουδέποτε ανταποκρίθηκε σε ασφαλιστικές εισφορές (10,5 δισ. μόνο από τα τελευταία χρόνια).
ε. Με τις επαναλαμβανόμενες ρυθμίσεις χαρίζουν ασφαλιστικές εισφορές (8 δισ. τα χρέη των εργοδοτών)
ζ. Το 30% αγγίζει η εισφοροδιαφυγή και στους 1.100.000 εργαζόμενους αγγίζει η ανασφάλιστη εργασία.
Τα τρικ Λοβέρδου
- Παπακωνσταντίνου
Όπως είναι γνωστό το κράτος, μέσα από τον ΟΓΑ, χορηγεί συντάξεις 360 ευρώ σε όλους τους ανασφάλιστους με εισοδηματικά κριτήρια και σε ηλικία των 65 ετών. Την σύνταξη αυτή λαμβάνουν πάνω από 1.000.000 Έλληνες και το κόστος ξεπερνάει τα 5 δισ. ευρώ το χρόνο.
Όταν, όμως, οι υπουργοί Εργασίας και Οικονομικών μιλούν για συντάξεις, σκοπίμως προσθέτουν τις παραπάνω συντάξεις με τις συντάξεις των εργαζομένων που αντιστοιχούν σε ασφαλιστικές εισφορές.
Ο συνυπολογισμός των συντάξεων που αναλογούν σε ασφαλιστικές εισφορές με τις συντάξεις πρόνοιας που χορηγεί το κράτος, δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να φορτωθούν οι συντάξεις πρόνοιας σε όσους πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές.
Δηλαδή, μειώνουν τις συντάξεις των εργαζομένων, για να καλύψουν υποχρεώσεις του κράτους, όπως οι συντάξεις πρόνοιας, και με τον τρόπο αυτό προσπαθούν όχι απλά να αποσύρουν το κράτος από την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων -αυτό έγινε ήδη καθώς το κράτος χρωστάει στα Ταμεία- αλλά να φορτώσουν στους εργαζόμενους και τα Ταμεία επιπλέον βάρη δηλαδή το κόστος των προνοιακών συντάξεων.
