Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μανούλα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μανούλα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

+ Για σένα Μάνα Καπνοφύτισσα


Μάνα μου Καπνοφύτισσα,σαν σήμερα,ανήμερα της γιορτής μου πέρσι,έφυγες για το μεγάλο ταξίδι.
Από καιρό ήθελες να φύγεις,χαρακτηριστική η φράση σου:
"τώρα εμένα η θέση μου είναι κάτω στον Αη Γιώργη,δίπλα στον άντρα μου"!

Και τα κατάφερες έτσι ακριβώς όπως το ήθελες,ήσυχα κι αθόρυβα χωρίς να "κουράσεις" κανέναν μας.Λίγο πιο πέρα τα καπνοχώραφα που πέρασες ολόκληρη τη ζωή σου παλεύοντας με τα χώματα και την καπνόριζα για να μας μεγαλώσεις και να μας κάνεις "σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία".
Την Κυριακή ήμασταν όλοι εκεί,ξανάνοιξε και το σπίτι στ' Αγρίνιο έστω και για λίγες ώρες.Τα πάντα στη θέση τους,όπως τα είχες,τα λουλούδια στη βεράντα και στον κήπο ανέδιδαν τη δική σου θύμηση και η μορφή σου πλανιόταν ανάμεσά μας.
Αιωνία σου η μνήμη Μανούλα!
Η φλόγα της ψυχής σου θα φωτίζει το δρόμο μας για πάντα.

Μάνα μου καπνοφύτισσα
λεβέντο-βραχωρίτισα
κοντά σου αποφοίτησα
μες το τραχύ χωράφι

Στη λιάστρα στο αρμάθιασμα
στο πλήθινο χαγιάτι
μ' ένα ξερό κομμάτι
και δακρυσμένο μάτι

Τώρα να κόψω δεν μπορώ
το πονηρό βοτάνι
μες στο χωράφι σε θωρώ
με το παλιό φουστάνι

Σκυμμένη ήσουν απ' την αυγή
μ' αγάπη κένταγες τη γη
με ροζασμένα χέρια
ώσπου να βγουν τ' αστέρια

Με το τσεμπέρι στα μαλλιά
ολημερίς χωρίς μιλιά
μέσ' το καυτό λιοπύρι
σαν μέλισσα στη γύρη
λες κι είχες πανηγύρι

Αλάθευτα τα χέρια σου
πικρά τα μεσημέρια σου
λίγες ελιές ψωμί κρεμμύδι
στης αυλακιάς το φρύδι
σαν μισοκομμένο φίδι

Νερό σαν 'σου 'φερνα να πιείς
να μου γελάς να με φιλείς
δύναμη Μάνα μου να παίρνεις
και στον χορό να μπαίνεις

Κι ο ιδρώτας ποτάμι να κυλά
στο πυρωμένο χώμα
το άρωμά σου να ρουφά
σαν φλογισμένο στόμα

Μα σαν ερχόνταν η βραδιά
Μάνα με γέμιζες φιλιά
και μου 'δειχνες τ' αστέρια
με πληγωμένα χέρια

Πιο αστέρι είσαι Μάνα
στο λαμπερό ουρανό
που μοιάζεις σαν καμπάνα
μέσα στο άγιο δειλινό;

Μήπως στην πούλια είσαι
και σέρνεις το χορό
και τ' άστρα σε ζηλεύουν
στον γιορτινό ουρανό;

Σαν φύγω κάποια μέρα
θα 'ρθω για να σε βρω
αυγουστίνες θα σου φέρω
Μάνα απ' τον αγρό

Μάνα μου καπνοφύτισσα
λεβέντο-Βραχωρίτισσα

Χρήστος Β.Θεοδωρόπουλος
από τη Ρίζα Αγρινιωτών

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Οταν η ζωή σκαρώνει φάρσες

Οταν η ζωή σκαρώνει φάρσες τότε κι οι καλύτεροι μυθιστοριογράφοι υποκλίνονται.
Μια πραγματικότητα που επαληθεύεται καθημερινά με πολυποίκιλους τρόπους.Χτες το πρωί,ανήμερα του Αγίου Δημητρίου,πολύ φίλοι ήρθατε στο μπλογκόσπιτό μου για να μου ευχηθείτε Χρόνια Πολλά και βρεθήκατε προ εκπλήξεως.Η αγαπημένη μου μητέρα με το πρώτο φως της αυγής ταξίδεψε προς την αιώνια ζωή,πρώτη σύμπτωση!
Θέλετε τώρα να μάθετε και το απίστευτο;
Στα σαράντα της μητέρας μου έχω τα γενέθλιά μου,η δεύτερη σύμπτωση!
Συμπτώσεις,φάρσες,τραγική ειρωνεία ή κάτι παραπάνω και βαθύτερο;
Οπως και να 'χει η Μανούλα μου θα ζει πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Αγαπητοί μου φίλοι σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας και τη συμπαράστασή σας!
Ειλικρινά το κάθε μήνυμα ήταν ξεχωριστό για μένα.
Να είστε όλοι σας καλά!

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Κυρ' Αγγέλω στο καλό...



Μάνα μου Καπνοφύτισσα

Μάνα μου καπνοφύτισσα
λεβέντο-βραχωρίτισα
κοντά σου αποφοίτησα
μες το τραχύ χωράφι

Στη λιάστρα στο αρμάθιασμα
στο πλήθινο χαγιάτι
μ' ένα ξερό κομμάτι
και δακρυσμένο μάτι

Τώρα να κόψω δεν μπορώ
το πονηρό βοτάνι
μες στο χωράφι σε θωρώ
με το παλιό φουστάνι

Σκυμμένη ήσουν απ' την αυγή
μ' αγάπη κένταγες τη γη
με ροζασμένα χέρια
ώσπου να βγουν τ' αστέρια

Με το τσεμπέρι στα μαλλιά
ολημερίς χωρίς μιλιά
μέσ' το καυτό λιοπύρι
σαν μέλισσα στη γύρη
λες κι είχες πανηγύρι

Αλάθευτα τα χέρια σου
πικρά τα μεσημέρια σου
λίγες ελιές ψωμί κρεμμύδι
στης αυλακιάς το φρύδι
σαν μισοκομμένο φίδι

Νερό σαν 'σου 'φερνα να πιείς
να μου γελάς να με φιλείς
δύναμη Μάνα μου να παίρνεις
και στον χορό να μπαίνεις

Κι ο ιδρώτας ποτάμι να κυλά
στο πυρωμένο χώμα
το άρωμά σου να ρουφά
σαν φλογισμένο στόμα

Μα σαν ερχόνταν η βραδιά
Μάνα με γέμιζες φιλιά
και μου 'δειχνες τ' αστέρια
με πληγωμένα χέρια

Πιο αστέρι είσαι Μάνα
στο λαμπερό ουρανό
που μοιάζεις σαν καμπάνα
μέσα στο άγιο δειλινό;

Μήπως στην πούλια είσαι
και σέρνεις το χορό
και τ' άστρα σε ζηλεύουν
στον γιορτινό ουρανό;

Σαν φύγω κάποια μέρα
θα 'ρθω για να σε βρω
αυγουστίνες θα σου φέρω
Μάνα απ' τον αγρό

Μάνα μου καπνοφύτισσα
λεβέντο-Βραχωρίτισσα

Χρήστος Β.Θεοδωρόπουλος
από τη Ρίζα Αγρινιωτών

Καλό ταξίδι μανούλα μου...
Read more: Go to TOP and Bottom