Τούτο το παραμύθι δεν είχε δράκους. Είχε άλλους τρανούς πρωταγωνιστές, από κείνους που στ’ όνομα του λαού, κανονίζουν, αποφασίζουν και βγάζουν καυτά διαγγέλματα, όλα γραμμένα πάνω στων αδυνάτων τα κουφάρια.
Και το σπουδαιότερο, όλοι τούτοι κάνουν βαθιές υποκλίσεις και τεμενάδες, στο άκουσμα της λέξης δημοκρατία.
Κι έχει μεταφερθεί σ’ αυτή τη χώρα εδώ, όλο του επάνω κόσμου το κακό! Κι έγιναν όλοι πεινασμένα κυνηγιάρικα σκυλιά, για να κατασπαράξουν τους απείθαρχους, και φόβοι ατέλειωτοι, καταπίνουν κάθε σκέψη διαφορετική.
Οι ζωές μας γίνονται οι κοντυλοφόροι, και το αίμα μας, είναι το ανεξίτηλο μελάνι, για αυτό, το κοντό, συφοριασμένο παραμύθι δίχως τέλος.
Στο τέλος του παραμυθιού, τουμπάρισε η αριστερή πλατφόρμα με τους λαδοπόντικες, και μάταια περιμένουν τον αρχηγό του λαού, τον Άρη, να ξεπεζέψει να κατέβει πια από το άλογο, να σώσει λέει την παρτίδα.
Καστρινός
.jpg)
1 σχόλιο:
Aπο δω και στο εξης για ολο τουτο το αληταριο μαζι και την αριστερη σας καροτσα
δεν προκειται να μασαω τα λογια μου και να μην τους ανεβοκατεβαζω ως απατεωνες
ψευτες και αλητομουτρα χωρις μαλιστα παραινθεση Αρκετα γαλλικα και ευγενικη ωρο
λογια χρησιμοποιησα Με αλητες δεν γινεται να κανεις πολιτικη αντιπαραθεση ειναι
χαμενος κοπος και χρονος melito
Δημοσίευση σχολίου