Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Τα πραγματικά γεγονότα πέθαναν – Tη θέση τους πήραν οι ερμηνείες


Γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας

Τα τελευταία χρόνια ζούμε τον απόλυτο καταιγισμό της πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης την ίδια χρονική στιγμή. Εκατομμύρια δίκτυα σε όλο τον κόσμο, ειδησεογραφικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά μας βομβαρδίσουν συνεχώς με πληροφορίες, άλλες δουλεμένες από ακριβοπληρωμένα επιτελεία προπαγάνδας, άλλες «χύμα στο κύμα», για να μας καθοδηγήσουν και να μας κατευθύνουν εκεί που το καθένα από αυτά «κανάλια», θέλει να οδηγήσει τον προβληματισμό μας και τις αναζητήσεις μας γι’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας.

Δυστυχώς για όλους όσους μέσα από εφημερίδες ή site, ραδιόφωνα ή τηλεοράσεις έχουμε δημόσιο λόγο και λέμε ότι κάνουμε σωστά τη δουλειά μας το μόνο που μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε και να υπηρετήσουμε είναι ότι το ψωμί των περισσοτέρων μας είναι «βρώμικο».

Μέσα από ποια κανάλια πληροφορούμαστε και ποιες είναι οι όποιες διασυνδέσεις μας με την αλήθεια των γεγονότων, αφού ακόμα και τα πιο αδιάφορα δελτία τύπου υπακούουν σε λογικές χειραγώγησης και προπαγάνδας, εύκολα ίσως αντιληπτής, πάντα όμως εκπορευόμενης από τις χειριστικές ανάγκες πολύ καλών, καλών, μέτριων ή κακών επιτελείων ή και προσώπων, που κάτι άλλο συνεχώς από αυτό που έχουν στο μυαλό τους επικοινωνούν και αναπαράγουν.

Και σε ότι αφορά της παραγωγή της τοπικής ενημέρωσης τα πράγματα είναι μάλλον αθώα μπροστά στον τρόπο με τον οποίο αναδεικνύεται το σπουδαίο και αποσιωπάται το επουσιώδες των κεντρικών πολιτικών εφαρμογών της οικονομικής ολιγαρχίας που παρά την αλλαγή της κυβέρνησης συνεχίσει να κυβερνά τη χώρα.

Αφορμή αυτού του συλλογισμού αποτελεί η απόλυτη διαστρέβλωση των σχολιαστών των επίσημων τηλεοπτικών δικτύων της χώρας, αλλά και της σκόπιμης δημιουργικής ασάφειας των λόγων τους, ενός λόγου γεμάτου με υπονοούμενες και διφορούμενες έννοιες και εκφράσεις με στόχο να παραποιήσουν και να καθυποτάξουν την όποια κοινή λογική των τηλεθεατών στη λογική του συλλογισμού τους και μόνο.

Ενός συλλογισμού που όχι μόνο διαστρέβλωνε απλά και μόνο αυτό καθ΄ αυτό το γεγονός του διαλόγου της προέδρου της βουλής με τον ταξιάρχο της ΕΛΑΣ, έτσι όπως το αναπαρήγαγε η όποια μηχανή προβολής, αλλά συνάμα επιχειρούσε να σε κάνει να δεις και να ακούσεις πράγματα που ούτε καν υπήρχαν στην κινούμενη εικόνα και τον ήχο της δράσης που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια σου.

Με πραγματικό φόβο συνειδητοποίησα, όχι γιατί «έπεσα από τα σύννεφα», αφού κανείς στις μέρες μας δεν έχει αυτή την ρομαντική πολυτέλεια της κατοίκισης «εντός των νεφών» του, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο που μπορεί να συμβεί σε έμβιο και λογικό ον, ότι το μαζικό υποκείμενο πολύ απλά και πολύ εύκολα μπορεί να καταργήσει το πραγματικό γεγονός, αρκεί κάποιος πετυχημένος των ΜΜΕ να το αμφισβητήσει ολοσχερώς υποβάλλοντας στο μυαλό των περισσοτέρων την δική στοχευμένη ερμηνεία. Τελικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα πραγματικά γεγονότα πέθαναν και την θέση τους πήραν οι ερμηνείες που μπορούν να πείσουν.

Δεν ήταν μόνο αυτό όμως. Διάβασα ταυτόχρονα στο thepressproject ένα άρθρο της Φραγκίσκας Μεγαλούδη με τίτλο: «Η μνημονιακή ομερτά των ΜΜΕ ή πως να θάψεις την έκθεση του ΟΗΕ», η οποία στο προοίμιο του αναρωτιόνταν, αν έχουμε «ακούσει ποτέ για τον Ανεξάρτητο Εμπειρογνώμονα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, που εξετάζει τον αντίκτυπο των μνημονίων σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών»;

Ας παρακολουθήσουμε για λίγο το κείμενο της παραπάνω αρθρογράφου.
«Ας πάμε λοιπόν δύο χρόνια πίσω», γράφει η κ. Μεγαλούδη. «Από τις 22 μέχρι τις 27 Απριλίου του 2013, ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμων του ΟΗΕ, ο Δρ Cephas Lumina, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και διακεκριμένος ακαδημαϊκός, φτάνει στην Ελλάδα σε ειδική αποστολή να μελετήσει τις συνέπειες των μνημονίων στην καθημερινή ζωή των πολιτών.

Έντεκα μήνες αργότερα, στις 27 Μαρτίου 2014 η Επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ δημοσιεύει την έκθεση του. Τα ελληνικά μέσα–με ελάχιστες εξαιρέσεις- προτιμούν να αποσιωπήσουν παντελώς τα πορίσματα αυτά. Το ίδιο κάνει και η ελληνική κυβέρνηση αλλά και οι αντίστοιχοι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οποίοι όπως σημειώνεται και μέσα στην ίδια την έκθεση, δεν προσέφεραν καμία στήριξη στην έρευνα ενώ όπως δήλωσε ο Δρ Lumina, σε συνέντευξη του, «έδειξαν μια αρνητική έως εχθρική στάση» απέναντι στο έργο του.

Τι είναι όμως αυτό που ενόχλησε τόσο ώστε ακόμα και δύο χρόνια μετά ο Γιάννης Πρετεντέρης να γράφει στα Νέα για τον Ανεξάρτητο Επίτροπο (χωρίς να τον κατονομάζει βέβαια), ότι είναι ένας «παντελώς άγνωστος» και να τον αναφέρει ως έναν… «δικηγόρο με ειδικότητα στα ανθρώπινα δικαιώματα» και να αναρωτιέται με τη γνήσια αγανάκτηση του μαχόμενου δημοσιογράφου «που τους βρήκαν και τους μάζεψαν όλους αυτούς»;

Η έκθεση αυτή καταγγέλλει, όπως αναφέρει το κείμενο, την εφαρμογή των άγριων πολιτικών λιτότητας και προειδοποιεί ότι οι πολιτικές αυτές όχι μόνο έχουν αμφισβητούμενο οικονομικό όφελος αλλά καταλήγουν να απειλούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.

Κάνει λεπτομερή αναφορά στην σημαντική μείωση εισοδημάτων, στην αύξηση των αυτοκτονιών ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, στην κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας και στον κοινωνικό αποκλεισμό μεγάλου μέρους του πληθυσμού λόγω της συνεχιζόμενης λιτότητας.

Όπως αναφέρει ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών πακέτων χρησιμεύει στην αποπληρωμή των δανείων ενώ το κράτος πλέον δεν μπορεί να εγγυηθεί βασικές υπηρεσίες στους πολίτες.

Ανάμεσα σε πολλά και ενδιαφέροντα η έκθεση προτείνει αύξηση του βασικού μισθού, παροχή δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης σε ανέργους και φτωχούς και μέτρα προστασίας των χρεωμένων νοικοκυριών ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της εξαθλίωσης.

Τα άκουσε ποτέ κανείς όλα αυτά; Ποτέ και κανείς μας. Κι άραγε γιατί τα ακούμε και τα μαθαίνουμε τώρα; Ποιους και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν; Ερωτήματα που σε όσους δεν μπορούν να έχουν ολοκληρωμένη πληροφόρηση καλλιεργούν την συνωμοσιολογία και παραπληροφόρηση.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο και ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμη από όσους θεωρούν ότι υπάρχει κάτι παραπάνω που τους αφορά, να πω μόνο ότι το πιο αλάνθαστο κριτικό για ότι μας συμβαίνει και μας αφορά είναι η ανάγκη μας και η ταξική της αναφορά στην ικανοποίηση της.

Όλα τα άλλα είναι σενάρια των τεχνικών της εξουσίας και ως εκ τούτου απέναντι στον αγώνα μας για επιβίωση μόνο.

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Read more: Go to TOP and Bottom