Το ράμμα «τσίτα» τεντωμένο απ’ αναβόλα* σ’ αναβόλα του χωραφιού. Ξυστά να πέσει το τσαπί, ν’ ανοίξει λάκκο και να μπει ευθεία η καρπουζιά.
Μια διαδικασία αρχέγονη στα εύφορα χώματα του Αγγελοκάστρου Αγρινίου.
Και το χωράφι οργωμένο 2-3 φορές και σβαρνισμένο έπειτα καλά, με προϋπόθεση να’χει ζεστάνει ο καιρός χωρίς να χάσει την υγρασία του το χώμα.
Κι έπειτα σαν πιάσει η ρίζα να μη θέλει «ξενοφύτεμα», να ’ρθει αργότερα το σκάλισμα και το βοτάνισμα και τ’ αλλεπάλληλα ποτίσματα, μέχρι να «δέσει» η καρπουζιά, να μεγαλώσει το καρπούζι, να πιάσει τόπο ο κόπος κι ο ιδρώτας.
Χρόνια ολόκληρα στο Αγγελόκαστρο ετούτη η καλλιέργεια, και μάλιστα πολλές καλές χρονιές που το προϊόν είχε καλή τιμή, ζούσε από δαύτη το χωριό.
*αναβόλα = Η άκρη, το ξάκρισμα του χωραφιού.
Μπούτιβας Κώστας – Καστρινός
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου